Уулсаа бодохоор

Цагийн буданд зүрхний нулимс унахаар
Цайран харагдах сэтгэлийн хөлөг живэхээр
Баруун Хөх давынхаа гэрэлт энгэрийг бодохоор
Байж ядсан сэтгэл санаа минь амармуй...

Орчлонгийн олон уулсаас онцолж тоссон энгэр минь
Омогт залуу насны оноо алдааны дэнс минь
Зуур хорвоод үүрд чамайгаа үлдээгээд
Зул хонгор насаа овоон дээр чинь орхино оо...

Бадран мандсан өвгөдийн минь чулуу
Баруун оргилд чинь одоо ч гэсэн бий
Баримжаа алдан төөрч хорвоод би ирээд
Бахдал баяраар дүүрэн харьж буцахдаа уйдахгүй...

Сэрүүн дэнжийн чинь буурь одоо ч сэтгэлд тод
Сэрж мандах нар чинь алтаар илбэх нь ч гоё
Агуу оргил чинь доргитол чоно улих ч сайхан
Аавын минь сэтгэл чамд минь шингэсэн билээ...

Үй цагийн шуургатай өрсөн гарах уул минь
Үнэрийг чинь мэдрээд өвс цэцэгсийг чинь сананам би
Үзэгдээд өнгөрөх хорвоо юм бүхэн хоосон
Үнэндээ Хөх дав минь чи л намайгаа ойлгох юм ...

Тэнгэр газрын завсар шүлэг бичиж амьдарнам
Тэрлэг дээлэн дотроо ганцаараа уйлж амьдарнам
Тэртээд одсон өдрүүдэд гал мэт бадамлах
Тэвэрт ойрхон Хөх даваан сананам за...

2012/09/11